1

nog enkele creatieve oorzaken:

elektron botst met positron en door annihilatie ontstaat gamma straling die gemeten wordt ... (dat er theoretisch natuurlijk vrijwel geen positronen voorkomen in de lucht kan lln niet weten ..)

Er treedt buiging op van de betastraling uit de bron want straling vertoont quantumgedrag ...... GOED REKENEN?

Flauwe vraag dus we gaan flauw doen:

Je zit in een lab waar experimenten met stralingsbronnen worden gedaan. Er stond op het moment van metingen toevallig een ander experiment te draaien waar straling vanaf kwam.

Kun je dit fout rekenen? Je vraagt immers naar een mogelijkheid en als je onverwachte resultaten in een experiment hebt moet je alle plausibele verklaringen uitsluiten...

@Pruim "Als een leerling meerdere oorzaken noemt (botsingen met luchtdeeltjes en/of Aardmagnetisch veld) en ms OOK gammastraling, dan mag punt wel gegeven worden."

In dat geval geldt algemene regel 3.4 (bekijk alleen het eerst genoemde antwoord), dus daar zou die opmerking ook niet voor nodig zijn. Ik krijg sterk het gevoel dat ze bedoelen "alleen gamma noemen: fout, maar gamma met begeleidend verhaal kan wel goed zijn". Hopelijk komt er verduidelijking bij de bespreking!

Je zit in een lab waar experimenten met stralingsbronnen worden gedaan. Er stond op het moment van metingen toevallig een ander experiment te draaien waar straling vanaf kwam.

Kun je dit fout rekenen? Je vraagt immers naar een mogelijkheid en als je onverwachte resultaten in een experiment hebt moet je alle plausibele verklaringen uitsluiten...

Die zou ik fout rekenen, want die zou ook zichtbaar zijn zonder bron (en ja, het kan natuurlijk dat TOEVALLIG bij de tweede proef het optreedt, maar dan kan je ook zeggen dat bij de tweede proef de GM meter niet goed werkte / er een zonnevlam was / putin op een knop gedrukt had (oke, we waren flauw bezig toch?)

@Pruim: ik heb ook even gedacht over dat aardmagnetisch veld. Het is natuurlijk veels te klein maar de waarde ervan staat niet in Binas of zo dus ik denk dat je niet van een leerling mag verwachten dat 'ie die afweging maakt.

Overigens spreekt het CV van 'luchtmoleculen'...die bestaan niet ;)

Ik probeer me al geruime tijd voor te stellen hoe elektronen met relativistische snelheid zodanig tegen een of meerdere luchtmoleculen kunnen botsen dat hun vrijwel gehele verticale realtivistische snelheid wordt omgezet in een horizontale, in de richting van de detector. Ook al is het "luchtmolecuul" 30.000 x zo zwaar, ik kan me dat mechanisme niet voorstellen. Sterker nog, ik raak steeds verder weg.

Ik meen bijvoorbeeld dat bij het intreden in de atmosfeer van kosmische straling de kegel van die shower echt niet de 2x 90° haalt en die heeft dan nog kilometers in lucht af te leggen. Dat zijn weliswaar zwaardere deeltjes met meer energie, maar er ontstaan ook beta-deeltjes met minder energie.

Oh ja, botsen is een toevalsproces. Hoe kan het dat een toevalsproces al voor ongeveer 1/3 van de deeltjes zorgt ten opzichte van een afbuigend magnetisch veld ?

Iemand dusdanig onderlegd dat hij/zij het mechanisme van die afbuiging van beta-deeltjes van 90° in 0,20 m door botsingen kan verklaren ?

Nog een creatieve; de beta - straling worden aangetrokken door iets positiefs, dat zal dan wel de GM teller zijn. Aangezien de GM teller met spanningsverschil werkt (dat kunnen leerlingen weten) dan zou dit, als we toch flauw bezig zijn) een punt kunnen opleveren.

@Ade Hoekstra: ik heb idd ook een lln die dat schrijft..