Van examenblad, bij de vragen:

Scheikunde: Wat wordt bedoeld met “de rest van de structuurformule” in de scorebolletjes?

In het examen scheikunde wordt bij de beoordeling van structuurformules het laatste scorebolletje vaak geformuleerd als “de rest van de structuurformule”. Soms staat daarachter nog toegevoegd “in een structuurformule die voldoet aan de covalentieregels”. In feite wordt in beide gevallen hetzelfde bedoeld: de rest van de juiste structuurformule, ofwel: de rest van het antwoord op de vraag. Dat is kortgezegd het gedeelte dat nog niet in de andere scorebolletjes is beoordeeld. Verder is het essentieel voor het behalen van dit scorepunt dat de door de leerling gegeven structuurformule voldoet aan de covalentieregels.  

Als “de rest van de structuurformule” alleen gaat om het aanvullen van de structuurformule met waterstofatomen, dan mag het punt ook worden toegekend als door gevolg van een eerder beoordeelde fout een leerling meer of minder H-atomen moet tekenen om te voldoen aan de covalentieregels. 

Ik blijf toch een beetje klem lopen op algemeen die structuurformules. 

Bij deze kan ik eigenlijk niet volgen dat "rest structuurformule" enkel gescoord kan worden als aan bolletje 1 is voldaan, maar toch ga ik hiermee akkoord met mijn 2de corrector. Die weet zeker dat dit landelijk ook zo wordt toegepast. Ik vind dat één fout, twee punten. 

Maar iets anders...algemeen, had ik gezegd. 

Ik keur altijd de niet juist geplaatste bindingsstreepjes af. Dus als er ook maar een beetje geen twijfel is dat de binding niet naar de C van de CH2-groep gaat, zie ik dat als fout in de structuurformule. Hier is iedere tweede corrector van mij het mee eens (de leerlingen krijgen in de afgelopen 20 jaar nooit ineens wel die punten van die 2de corrector). Maar iedere eerste corrector waar ik tweede van ben en het niet ook heeft afgekeurd, die beweegt hemel en Aarde om mij te overtuigen dat zijn/haar leerlingen het wel goed hebben gedaan. En uiteindelijk beweeg ik dan meestal wel weer mee. 

Hoe dan? Ik raak hierdoor best wel een beetje gefrustreerd, merk ik.

En om de punten hoef ik het niet te doen. Mijn leerlingen scoren goed/slecht genoeg om het niet van een punt af te laten hangen. Maar het is een CV-principe-dingetje. En in mijn ogen een bgripsdingetje. Teveel VWO-leerlingen denken dat het een bindingsstreepje is en geen bindend elektronenpaar. En denken dat de OH een atoom is dat je kan vinden in het periodiek systeem. De CH2 minder vaak tegenkomen op deze manier, maar toch...

Een oplossing zou zijn, een goede bijlage bij het CV/op het examenblad. Een andere is om de gecondenseerde notatie af te schaffen in gebruik voor de leerlingen, tot dat er specifiek om wordt gevraagd. Net als we hebben gedaan met de stokjes-notatie. Ze moeten het wel kunnen lezen, maar niet gebruiken.

Tot die tijd...hoe ga ik hiermee om? Wat vind jij? Hoe komen we tot eenduidigheid? Ik stem ervoor dat we allemaal mijn methode hanteren. ;)    Niet enkel op SE. maar ook het CE.   

Dat laatste is weer een verwijzing naar de reactie van degenen die hemel en Aarde bewegen...."in het SE keur ik het wel altijd af. Zo raar dat die kinderen het hier anders doen. Zal wel haast zijn. Maar toch zonde om die punten niet toe te kennen...ze begrijpen het toch"

Mee eens. Ook dit jaar bij de eerste corrector een aantal keer afgekeurd, Gelukkig geen discussie.