Toen ik vroeger op de lagere school zat, maakte ik onderweg van school naar huis bij nat weer altijd dijkjes op de zandige middenberm van een van de wegen. Tot een keer een mij onbekend jongetje, zonder iets te zeggen, mij een klap op mijn voorhoofd gaf met zijn emmertje. Het bloed viel in het verzamelde water en ik was totaal beduusd. Tot op heden zijn de littekens nog te zien en te voelen. Mijn voorliefde voor dijken bouwen is er niet minder om geworden, en ja, in de module is een van de meest toegejuichte onderdelen: zelf een dijkje bouwen.
Dit artikel is alleen toegankelijk voor leden van NVON. Wil je verder lezen?
Log dan eerst in
