Minididactiek: De toets terug

Ik zit lekker, op een eenzame stoel langs de wand van de docentenkamer, de koffie geeft een warm gevoel van binnen, de gezelligheid aan een tafel even verderop nadert een climax, de ene opmerking blijkt nog leuker dan de vorige, de ad remme reacties zijn niet van de lucht, de schaterende lach van vooral vrouwelijke collega’s doen horen en zien je vergaan, ach, je bent de jongste niet meer, lijkt veel pret te missen, het is niet anders, je oren proberen je richting deur te duwen, maar je wilt niet op de vlucht, je bent ook jong geweest, wilt eigenlijk ook wel ad rem zijn, maar de stoelen aan de tafel waren allemaal bezet, dan gaat de bel, nauwelijks te horen in de kakofonie, ik sta op, loop met een minzame glimlach de collega’s bekijkend naar de deur, het rumoer van de leerlingen tegemoet.