Vroeger in mijn jeugd op het strand drijfhout verzamelen en lekker in de fik steken. Hengels mee en een visje roosteren. Later ben ik bij de scouting terecht gekomen heb daar geleerd om met één lucifer een vuurtje aan te steken. Op de LTS mochten we met propaanbranders solderen en met zuurstof en acetyleen lassen. We mochten booglassen en met een plasmasnijder werken. Ik ben begonnen als verwarmingsmonteur. In elk huis controleren of het brandje in de cv-ketel goed, veilig en gecontroleerd was. Dit soort werk in de wintermaanden zorgt regelmatig voor brandwonden aan je handen. En tegenwoordig steek ik bij kille dagen mijn openhaard aan. Ik hoor u denken, ja ik weet het. Niet zo milieuvriendelijk, fijnstof, CO2, rendement… Maar er is (bijna) niets mooiers dan in de vlammen van het vuurtje te staren.
Terugkoppeling
Dit artikel is alleen toegankelijk voor leden van NVON. Wil je verder lezen?
Log dan eerst in
