Syllabus geeft ook geen 2δ- in vergelijkbaar (hetzelfde) geval. Dus hoeft niet netto op 0 uit te komen. Ofwel: δ is ongespecificeerd en mag binnen hetzelfde molecuul verschillen in absolute waarde.

Eens met Van Ginniken: niet moeilijker maken dan het c.v. het ons maakt. Gezien het c.v. ga ook ik lineair molecuul en een stompe hoek gewoon goed rekenen. Dat de vraagstelling niet aansluit bij het c.v. wat betreft de wijze van weergave, erken ook ik. Afwijkingen van voorspelde bindingshoeken (zoals in water) vallen buiten de CE-specificatie, dus in een watermolecuul mag een vwo'er gewoon 109,xxº voorspellen.

(δ-)O—(δ+)H—O(δ-) is m.i.: 1e bol niet (dus hoek ook niet meer relevant), 2e bol wel (correct o.b.v. elektronegativiteiten, eigenlijk een soort variant van CO₂-molecuul, en 3e bol afhankelijk van wat er dan verder nog staat. Inderdaad: elektrostatische interacties kunnen ook afstotend zijn, dus het wordt bij creatieve of juist rechtlijnige leerlingen wel 'bal' bij het nakijken.

Als er geen partiële ladingen staan in CO2  en wel in watermolecuul, dan lijkt bol 3 niet te scoren (als je op plus-min-attractie wil letten, zoals wrsch is beoogd). Bij kring Tilburg (bezoekende sectiegenoot) kwam als overweging voorbij: zonder partiële ladingen is bol 3 scoorbaar als H met δ+ wordt aangetrokken tot een weergegeven (getekend) vrij elektronenpaar op O van CO₂. Lone pair impliceert lokale negatieve ladingsdichtheid. Andersom werkt dat niet: C heeft geen ander bewijs van (lokale) positieve partiële ladingsdichtheid. Ik moet nog bedenken of ik dat in voorkomende gevallen voldoende vind.

Overigens, niet relevant voor de examencorrectie: puntjes voor een bindend elektronenpaar is didactisch m.i. geen handige praktijk, het leverde in mijn ervaring onheldere leerlingtekeningen op. In weerwil van de authenticiteit van Lewis' artikel uit 1916 enzo. Bij vrije elektronenparen gaf de syllabus daar al uitsluitsel over: streepje mag. Ik zie het bezwaar tegen de streepjes niet zo, maar inderdaad: aanbeveling IUPAC (da's overigens niet altijd gelijk een verbod op een alternatief) is twee puntjes.

op kring noord werd gezegd dat je 3e bol wel mocht scoren wanneer geen partiële lading op CO2 (immers apolair molecuul), maar wel juist gegeven op H2O, en dan natuurlijk wel een juiste interactie. tja....

Ik vind 2 δ- voor O in H₂O en 2 δ+ voor C in CO₂ wel logisch en relevant. Want de grootte van de δ is weliswaar ongespecificeerd, maar binnen één weergave dus wel 2x zo groot voor die O en die C dan voor de in dat molecuul weergeven δ van de andere atomen. 

MAar de meeste leerlingen hebben dat niet gedaan, enkeling wel. Ik heb het vanwege de algemene benadering in de vraag verder niet specifiek aangerekend.

@Heutmakers opm 24 mei 12.12. Uit tekst blijkt dat elektrostatische interacties oorzaak zijn voor betere oplosbaarheid van CO₂ dan van O₂ in water. Dus afstoting delta + delta+ of delta - delta - kan mijns inziens níet worden goedgerekend.

Ik heb een lln die een mesomere grensstructuur van CO2 tekent, dus met een + lading op de ene O en een - lading op de andere O. Verder ook goede Lewisstructuur van H2O. Mag ik het 1e bolletje toekennen?

Ik stuit op leerling die de molecuen naast elkaar tekent en dan met een grote bocht om de moleculen, twee correcte interacties tekent. Er wordt niet gevraagd de moleculen in de juiste ruimtelijke orientatie te tekenen. Dat kan ik toch goed rekenen?

Kun je de derde deelscore wel toekennen als de partiële ladingen bij de atomen die een elektrostatische interactie aangaan (beide) niet zijn aangegeven? Dan zijn de interactie(s) toch niet consequent aangegeven?

Ik hoor hier tot dusverre in het forum verschillende geluiden over.

@Ballegoij Ik geef dan *3 niet, want inderdaad niet consequent. Mijn eerste corrector heeft het wel gegeven..