Bij het inzamelen van gebruikt glas zijn vaak aparte containers voor blank, bruin en groen glas omdat het moeilijk is om deze glassoorten industrieel te scheiden.
Bij kunststofafval is dat anders. Omdat dit zich eenvoudig laat scheiden kan al het afval van plastics in dezelfde container. Voordat de eigenlijke scheiding op industriële schaal kan plaatsvinden wordt het afval versnipperd en gewassen.
Bij het scheiden van het kunststofafval wordt gebruik gemaakt van de verschillen in dichtheid van de vier meest gebruikte kunststoffen.
De beschrijving van deze demo staat in het boek ShowdeChemie2.
Aanvullingen op M13 Kunststofafval scheiden
Herkenning van PE, PP, PS en PVC aan het uiterlijk
Polyetheen. PE wordt veel gebruikt voor het maken van afwasmiddel- en shampooflessen en jerrycans e.d. Deze zijn echter te dunwandig voor de proef. Beter zijn emmers of afwasteiltjes met een wanddikte van ongeveer 3 mm.
Polyetheen herken je aan het wasachtige beetje doffe oppervlak.
Polypropeen. PP lijkt veel op PE. Het is over het algemeen iets harder en heeft een glanzend uiterlijk. Typische toepassingen vind je in huishoudelijke materialen zoals een trechter, een slacentrifuge of een boodschappenkrat. Ook bij scheikunde is PP te vinden: epjes, maatcylinders, pipetpunten e.d. Mooie kleuren vind je in de speelgoedwinkel: een grote glimmende kiepauto is meestal van PP.
Polystyreen. PS is het gemakkelijkst te herkennen. Toepassingsvoorbeelden zijn: CD-doosje, audio- of videocassettes (m.u.v. de tape zelf) balpennen of de kast van een computer(monitor). Maar ook wegwerpbekertjes, -glazen en patatbakjes zijn van PS.
PS heeft een kristallijn karakter. Het breekt krakend in splinters als je er op gaat staan. Je kunt ook een gloeiende spijker in het materiaal prikken, je ruikt dan styreen.
Mooie kleuren vind je weer in de huishoudwinkel: bloempotten, pennenbakjes e.d.
PVC. PVC wordt veel toegepast in de electrotechniek: isolatie van kabels (zacht PVC) en kabelgoten. Van PVC worden ook veel buizen gemaakt, bijvoorbeeld rioolbuizen.
Herkenning van kunststoffen aan de dichtheid
Je kunt de kunststoffen natuurlijk ook herkennen aan de dichtheid.
In de literatuurlijst wordt verwezen naar een artikel hierover in J. Chem. Ed (Anderson, 1996). Anderson doet hierin de suggestie om leerlingen een schema te laten maken.
Een dergelijk schema heeft Frans Kilian gemaakt indertijd ook gemaakt in combinatie met een voorschrift voor de dichtheidsbepaling. Het in deze vorm misschien duidelijker is dan het voorschrift met nummerverwijzingen. Bekijk het zelf eens in het bij de proef aangehangen pdf-bestand M13_bepaling_dichtheid_kunststof.
Leswerk
