Ik ben toch maar gegaan. “Ik zal ze vertellen hoe het zit”, dacht ik. Het was in een school in Utrecht: slappe koffie in een plastic bekertje met een koekje aangereikt door een schattige leerling. Een zaal zoals ze niet meer maken: een podium op een hoogte van anderhalve meter met daarop de commissie en veel ongemakkelijke stoelen op de begane grond.
Dit artikel is alleen toegankelijk voor leden van NVON. Wil je verder lezen?
Log dan eerst in