In de praktijk van het natuurkunde-onderwijs speelt het maken van vraagstukken een belangrijke rol. Door vraagstukken te maken oefenen leerlingen met de leerstof en kan een beter begrip van de stof worden bevorderd. Vraagstukken worden door docenten en bij het eindexamen gebruikt bij de toetsing. Soms zijn de vraagstukken complex en hebben ze het karakter van problemen. De vraag die we in dit artikel centraal stellen luiden: "Is het nuttig in de bovenbouw van HAVO en VWO expliciet aandacht te besteden aan het leren oplossen met probleemoplossingsvraagstukken en wat is daarbij een nuttige werkwijze in de klas?'' Ons inziens mag bij de beantwoording van de vraag niet buiten beschouwing blijven wat leerlingen - b.v. in een vervolgstudie - met hun natuurkundige kennis en vaardigheden willen gaan doen. In de onlangs door het ministerie van Onderwijs en Wetenschappen uitgebrachte nota over de toekomstige inrichting van de bovenbouw van HAVO en VWO, wordt juist deze "kwalificerende functie" van HAVO en VWO voor studies aan het hoger onderwijs centraal gesteld. De leerlingen moeten daar beslagen ten ijs komen. Probleemoplossen wordt daarbij genoemd als een belangrijke vaardigheid. Op de komende Woudschotenconferentie (13 december 1991 te Noordwijkerhout) is er gelegenheid om nader kennis te maken met ons onderzoeksprojekt.
NVOX
Dit artikel is alleen toegankelijk voor leden van NVON. Wil je verder lezen?
Log dan eerst in
